"Puan takde markah kesian ke untuk saya?" pelajar berkata,

terdengar soalan ini daripada seorang pelajar yang diajukan kepada rakanku..
dalam hati terdetik, kenapa pelajar sanggup bertanya begitu?
takde ke perasaan malu, nak dapat markah kesian,adakah usahanya?

rasanya dulu kita pun belajar, bila lecturer bagi markah assessment kita, that's it, that's your marks, no istilah pergi-merayu-kepada-lecturer-agar-dapat-markah-kesian, usaha aje untuk yang seterusnya...=(

ntah la, bukan la nak merungut atau mengeluh, diri sendiri pun bukan pandai sangat,tapi takkan kita tak sakit hati kalau orang asyik pandang rendah je kat kite, negara kita, bangsa kita..sampai bile asyik nak hidup dgn kesian orang..

Ingat lagi penceramah masa kursus "Item Writing and Test Development', Dr tu berkata, "Kita renung balik ye, kenapa pelajar-pelajar kita, bila diberitahu class batal lecturer berkursus, mereka akan gembira..???"..fuhh paham x korang maksud Dr tu..maksud dia, ade sumthing wrong dengan minda pelajar kita masa kini, sepatutnya mereka rasa..ruginye apsal lecturer tu cancel class, today i should learn this and this...haaa..itu sepatutnya yang perlu ada dalam minda diorang..

Tapi sekarang ni kebanyakkannye buat keje sambil lewa, lepas tu hujung sem datang ketuk pintu bilik lecturer, dengan harapan dapat markah kesian, nak kesian ape, kalau dah bilik lecturer pun pusing 3-4 kali baru jumpe (~sebab x penah datang jumpe kan)...abis tu macam mana lagi...=|
bukan nak kata, bukan nak mengungkit, hantar assignment pun, kertas tu dah macam boleh buat masuk tong sampah rupenye...xde sensitiviti langsung, kita diamkan aje tapi bukan maksud kita suka..

banyak juga orang telah menulis isu ini, terpulang pada setiap individu untuk menilai...dulu-dulu pun ade timbul isu ini.